Het is hier fantastisch!

Het is alweer een tijdje geleden dat ik wat heb geschreven. Zat ik in mijn laatste blog net in Chiang Mai, schrijf ik deze blog alweer vanuit Siem Reap, Cambodja. In die tussentijd heb ik weer enorm veel meegemaakt.

Laat ik bij het begin beginnen: Chiang Mai. Ik heb daar samen met Eline een Thaise kookcursus gedaan. Pat Thai, Masaman Curry, Spring Rolls, Mango Sticky Rice: we kunnen het nu allemaal koken. Hadden een hele leuke instructrice, die ons uitnodigde om 's avonds samen met haar te gaan stappen. Daar zeggen we geen nee tegen natuurlijk! Superleuke avond. In Chiang Mai heb ik ook een langgekoesterde wens in vervulling laten gaan, waar mama wat minder gelukkig mee was: Een tattoo laten zetten. Ik heb dit op de traditionele Thaise manier laten doen. Met een naald op een bamboe-stokje zetten ze de tattoo dan helemaal handmatig. Duurt wel een stuk langer, maar het geneest veel sneller en het is natuurlijk een supergave ervaring.
De laatste avond in Chiang Mai ben ik samen met een paar jongens naar een Thaise Bokswedstrijd geweest. Traditionele muziek op de achtergrond, rare pasjes die ze doen. En 2x iemand knock out zien gaan. Ik was uberhaupt nog nooit naar een bokswedstrijd geweest, dus dit was weer een hele ervaring.
Onze laatste stop in Thailand was Pai: een hippiestadje. De weg ernaartoe was weer een heel avontuur. De 3u durende reis bestaat uit alleen maar scherpe bochten langs diepe afdalingen. De weg staat er ook om bekend dat iedereen moet kotsen. Dit gebeurde bij ons gelukkig niet.
In Pai hebben we scootertjes gehuurd en lekker rondgereden. Naar watervallen, over zandpaden. Het was zo mooi daar.

Toen was het tijd om onze volgende bestemming aan te doen: Laos. Kristel en ik gingen met de slow boat over de Mekong rivier, Jonneke en Eline gingen naar het noorden, dus we splitsten ons op. De rit naar de grens was een pure hel. Mensen waren aan het kotsen, de kotszakken waren lek waardoor alles over ieders spullen heenliep en we kwamen om 3u 'snachts aan in plaats van 12u. En om 7u moesten we weer aanwezig zijn bij het ontbijt. Bij de grensovergang moesten we onze visa regelen. Bij het ene hokje gaf je je paspoort, een visumformulier en een pasfoto af en daarna ging je samen met de overige 100 mensen wachten tot iemand jouw paspoort weer omhoog hield. Prachtig systeem.

En toen eindelijk op de slowboat. Dit werd een ritje van 2 dagen. Allebei de dagen zat je zo'n 9u op een boot die, juist ja, heel langzaam over de Mekong rivier ging. Op deze boot ontmoetten we een geweldige groep mensen. Iedereen was aan het relaxen op de boot, maar achterin de boot zat een groep lekker drankjes te doen. Dit leek ons ook wel gezellig, dus zijn we er bij gaan zitten. Alex, Vanessa, Zac, Nick, Amanda en Kelly uit Canada, Emily uit de VS en Michelle uit Engeland. Met deze hele groep hebben we uiteindelijk heel Laos doorgereisd en hebben we pas bij de grensovergang naar Cambodja afscheid genomen. Het was zo gezellig! Allemaal verschillende type mensen, maar samen echt een leuke groep.

Na 2 dagen varen kwamen we in Luang Prabang, Laos aan. Daar zijn we naar de Kuang Si watervallen geweest. Dat waren die mooie plaatjes op facebook;). Op de weg daarnaartoe kreeg onze Tuk Tuk ineens een lekke band. Na een korte stop konden we weer verder, maar later bleek dat de combinatie Canadezen-Hollanders ervoor zorgt dat dingen kapot gaan.. De watervallen waren echt supermooi, ik denk niet dat ik ooit zoiets moois gezien heb. Superblauw, helder water, watervallen op verschillende niveaus, prachtig!
In Luang Prabang zijn er twee dingen die je 's avonds doet: Eerst ga je naar de Utopia, een relaxbar waar echt alle backpackers zitten. Alle uitgaangsgelegenheden gaan in Laos echter om 23:30 al dicht. Dan komen alle Tuk Tuks tevoorschijn, die je naar... de bowlingbaan brengen! Het klinkt zo suf, maar het was echt geniaal. Eerst ging onze Tuk Tuk naar de bowlingbaan natuurlijk kapot en daarna hield onze bowlingbaan er ook om de 5 minuten mee op (die Canadees-Hollandse combinatie weer..) Iedereen had al wat drankjes op, dat maakt het bowlen natuurlijk ook wat avontuurlijker. Ik ben superslecht in bowlen, maar wat bleek: Met wat drankjes op, win ik gewoon! Weet ik dat ook weer voor de volgende keer als we met de familie gaan bowlen;)
In Luang Prabang heb ik ook nog een tocht met olifanten gedaan. Eerst gecheckt of deze wel goed behandeld werden, want er zijn centers waar ze mishandeld worden. Eerst gingen we een rondje rijden. Ik mocht op de nek van de olifant zitten. Supergaaf, maar doodeng! Die beesten zijn me toch hoog joh. Ik had natuurlijk ook nog eens de eigenwijze olifant die steeds de bosjes in wilde lopen, dus dat maakt het ook niet makkelijker om te blijven zitten haha. Daarna gingen we met de olifanten het water in, om te wassen. Dat was zo gaaf. Hij spoot de hele tijd water uit zijn slurf en leek er echt van te genieten.

Volgende stop: Vang Vieng. Volgens Aziatische begrippen vertrokken we weer 2u later dan gepland, omdat ze 3 mensen teveel hadden geboekt op de minivan. Maar de weg ernaartoe was zo mooi! Reden langs bergen, diepe afdalingen, kleine boerendorpjes waar mensen nog hun was in de rivier deden. In Vang Vieng zaten Kristel en ik samen met Renske, een meisje die we ook op de slowboat hadden ontmoet in een superrelaxte kamer. Na even lekker uit eten te zijn geweest (we gaan alleen maar uit eten, want in de hostels heb je geen gelegenheid om te koken. Zo vervelend he), gingen we naar het "uitgaanscentrum". Er zijn twee barren: De Sakura en de Kangaroo Sunset. En aangezien Vang Vieng eigenlijk alleen maar voor het tuben bestaat, hebben ze in de ene bar van 9 tot 10 gratis drank en de andere bar van 10 tot half 11. Als echte arme backpacker moet je daar natuurlijk goed gebruik van maken.
De volgende dag gingen wij ook tuben. Met een opblaasband over de rivier heen, waar allemaal barretjes langs staan. In het verleden waren er heel veel barren, maar aangezien er elk jaar zo'n 20 backpackers doodgingen door het tuben, is het een tijdje afgeschaft geweest. Nu beginnen ze langzaam weer, waardoor er elke dag maar 4 barren open zijn. Meer dan genoeg kan ik je vertellen. Je dobbert relaxt over het water, er wordt een touw naar je toegegooid en je wordt letterlijk binnengehaald naar de bar. Daar staat een gratis shotje op je te wachten en volleybalvelden, pingpongtafels, basketbavelden. We waren met de hele groep samen, dus dat was echt supergezellig. Echt een fantastische dag! De dag werd natuurlijk nog weer even afgesloten bij de barren, want zo hoort dat nou eenmaal;)
De laatste dag in Vang Vieng gingen Kristel en ik ziplinen bij de Blue Lagoon, een plek in de jungle waar ze een lagoon hebben met superblauw water. Met ziplinen moet je eerst omhoog klimmen naar een platform, waarna je aan een soort kabelbaan door de boomtoppen naar een ander platform ging. Kristel vond het niet zo spannend, maar ik met mijn lichte hoogtevrees stond er toch wel met knikkende knieeën. 's avonds nog weer een laatste drankje in de barren. We wilden naar huis lopen, maar een tuk tuk chauffeur riep: Free tuk tuk to the jungle party? Een jungle party, daar zeiden we geen nee tegen. En zo werden we ergens in the middle of nowhere gedropt op een feest. Erg gezellige avond weer:)

Als tussenstop deden we Vientiane aan, de hoofdstad van Laos. Hier was niet zoveel te doen, dus we bleven maar 1 nachtje. Omdat Kristel uit Brabant komt en ik carnaval ook wel een erg leuk feestje vind, bedachten we samen om Dutch Carnaval te organiseren. We vonden nog een aantal andere Nederlanders en de Canadezen deden ook graag mee. We hadden nog wat schminck over van de full moon party, we hebben overdag nog wat dingetjes geshopt en we waren klaar voor geïmproviseerde carnaval! De Laotiaanse mensen vonden ons vooral erg grappig, iedereen wilde met ons op de foto. Zijn wij ook nog eens een keer een toeristische attractie;)

Toen kwam de tocht der tochten: De sleeping bus naar de 4000 islands. Samen met Kelly, Zac, Nick en Kristel gingen we 's avonds een bus in, waar bedjes waren ingebouwd. Of nouja, bedjes. Matrasjes van 1m bij 1.60m waar je met z'n tweeën in moest liggen. Kristel en ik hebben heerlijk Löffeltje Löffeltje geslapen. We waren nog geen 10 minuten onderweg of de bus hield er weer mee op. Nadat dit nog een paar keer gebeurde verliep de weg verder wel rustig. Zover je met een grote bus rustig over zandpaden met allemaal gaten kan rijden. We kwamen in Pakse aan, waar we over moesten stappen op een andere bus naar Don Det, onze eindbestemming. Volgens Aziatische begrippen bestond dit overstappen uit 2 uur wachten en bleken er weer niet genoeg plekken in de bus te zijn. Ze hadden een prachtige oplossing: Dan zetten we toch gewoon plastic stoeltjes in het gangpad? Dan past het prima! Dus een aantal mensen heeft 3u lang op een plastic stoeltje in de bus moeten zitten.
Het laatste onderdeel van de rit was een bootje naar ons eilandje, Don Det. Daar aangekomen bleek alles bijna volgeboekt. Het eerste de beste hostel genomen die nog beschikbaar was en toen op zoek naar een zwembad, want iedereen was helemaal kapot. Don Det is superklein en heeft maar twee straten, wat eigenlijk gewoon kleine zandpaden zijn. Na een uur lopen kwamen we aan bij een zwembad, waar we de rest van de dag gechilld hebben. Heerlijk leventje dit.

's avonds hebben we de rest van de groep weer opgezocht, want die was al iets eerder aangekomen. Lekker met z'n allen uit eten. De volgende dag met z'n allen fietsjes gehuurd en op ontdekkingstocht. Via een brug naar een ander eilandje gereden, waar je ergens dolfijnen zou moeten kunnen spotten. Kwamen bij een supermooi gebied aan waar de Mekong Rivier doorheenliep. Geen dolfijnen, maar het was zo superheet dat we gewoon lekker zijn gaan zwemmen in de Mekong. Daarna nog naar een waterval gefietst. Dit was de kleine waterval. Ik weet niet hoe groot die grote moet zijn, maar deze was echt enorm! En dit is nog maar het droge seizoen. Echt supergaaf.
Onze laatste dag op Don Det moesten we bustickets boeken naar Cambodja. Op het eiland hebben ze al geen pinautomaten, maar nu was de stroom ook nog eens uitgevallen. Wij Westerse mensen natuurlijk allemaal in paniek en de locals zitten daar gewoon rustig te relaxen, omdat dit heel vaak gebeurt.

En toen op weg naar Cambodja! We moesten afscheid nemen van een groot deel van de groep, want iedereen ging een andere kant op. Zac, Kelly, Kristel en ik gingen samen naar Phnom Penh. Dit werd ook weer een avontuurlijke rit. Eerst 2,5 uur wachten op het busstation. Hadden onze paspoorten al afgegeven aan een mannetje die de visa zou regelen. Deze kostten ineens 40 dollar ipv 20, welkom in corrupt Azie. Toen stapte die man ineens in een bus, waar wij niet in mochten. Doei paspoort. Uiteindelijk kwamen we met een andere bus bij de grens. Waar onze paspoorten waren? "Wait wait, 5 minutes." Dat is het standaard zinnetje wat ze hier gebruiken als ze geen flauw idee hebben. Uiteindelijk vonden we aan de Cambodiaanse kant van de grens het mannetje weer terug en konden we inclusief paspoort onze lange reis van 11u vervolgen. Dachten we.. Want, in de middle of nowhere hield de bus er ineens mee op. Na 2u reparatiewerk was ie weer gemaakt, maar na 5 minuten hield ie er toch weer mee op. Na nog een uur wachten werden we uiteindelijk opgepikt door een minivan die ons naar Phnom Penh zou brengen. Maar niet voordat we werden aangehouden door politieagenten. Met zaklampen werd er in onze gezichten geschenen en moesten we onze paspoorten laten zien. Voelde me net een vluchteling, best wel spannend. Hadden al een aantal verhalen gehoord over corrupte politie-agenten. Gelukkig mochten we onze weg vervolgen zonder geld te betalen. Uiteindelijk 5 uur later dan gepland aangekomen in ons hostel. Daar werden we door 3 verschillende mensen gewaarschuwd dat we heel voorzichtig moesten zijn op straat. Gezellig dat Cambodja..

De volgende dag werden we door onze vrolijke tuk tuk chauffeur die ons de avond ervoor naar het hostel had gebracht, opgepikt om naar the Killing Fields te gaan. Ik kan me niet herinneren dat we hier op school met geschiedenis iets over gehad hebben, maar er zijn hier gewoon 40 jaar geleden 1,7 miljoen mensen vermoord op de meest afschuwelijke manieren. Heel indrukwekkende dag.
's avonds gingen we lekker stappen. Overdag was Matt, een Amerikaan, met ons meegeweest naar de Killing Fields en hij ging 's avonds ook mee stappen. We wilden op zoek naar een Karaoke Bar, daar hadden we wel zin in. Toen we er één vonden, bleek deze alleen maar privékamers te hebben waar je ook nog eens voor moest betalen. We wilden al weglopen, maar toen had Kelly ineens vrienden gemaakt. Een groep Cambodiaanse mensen nodigde ons uit om in hun privékamer te komen. Ze wilden alles voor ons betalen, eten, drinken. Na even doorvragen, bleek dat één van hen een beroemde Cambodiaanse zanger was. De rest van de avond was dan ook hilarisch. Hij ging optreden voor ons, terwijl zijn videoclips op de achtergrond draaiden. En als goede afsluiter hebben wij backpackers voor hen Bohemian Rhapsody gezongen (die ze niet kenden..)

De laatste dag in Phnom Penh hebben we relaxed doorgebracht. Beetje bij een zwembad liggen, wat marktjes bezoeken en 's avonds wat drankjes doen.

Vanochtend hebben we dan ook afscheid moeten nemen van Kelly. Zac, Kristel en ik zijn met de bus naar Siem Reap gegaan. Natuurlijk ging deze bus ook weer kapot en haalde de chauffeur capriolen uit op de weg die ik liever niet zou zien, maar we zijn gezond en wel aangekomen.
Over een paar dagen moet ik dan ook afscheid gaan nemen van Kristel, die toch bijna 6 weken mijn reismaatje is geweest. Zij gaat naar Australië en ik ga door naar Vietnam. Superjammer, maar we gaan elkaar in Nederland zeker weer zien.

Zo, jullie zijn weer een beetje up to date. Laos was echt een geweldig land en tot nu toe bevalt Cambodja me ook erg goed. Ik vergeet echt 100.000 dingen te vertellen, maar ik maak gewoon te veel mee. Alles hier is één grote ervaring. Het is hier fantastisch!