Destination: New Zealand

En toen zat ik helemaal alleen in Adelaide, in een hostel vol met Duitsers. Tsja, dan maar lekker rustig een boekje lezen in het park. Dacht ik tenminste. Zat ik daar rustig van mijn boekje en muziekje te genieten, beginnen ineens twee mannen tegen mekaar te schelden en te vechten. En dan niet dat neppe vechten wat we altijd op de middelbare zagen. Nee, dat echte vechten waarbij het bloed ervan afspat en ze mekaar proberen te wurgen. Uiteindelijk kwam de politie, dus ik dacht dat ik weer rust had. Maar nee, moest ik aan de politie gaan vertellen hoe het allemaal begon en wie er begonnen was blablabla.
En dan maar in de nachtbus naar Melbourne, waar ik samen met een Duits meisje enorm gelachen heb om een vrouw die op haar handen en knieen en met dr rok onder aan haar oksels de trap op liep.

Eindelijk in Melbourne aangekomen moest ik nog even afwachten tot ik kon inchecken, dus dan maar even de stad rondlopen. En spontane backpacker als ik ben, ben ik toen maar de bodypiercingshop ingelopen om een piercing te zetten. Niks spannends, gewoon in mijn oor, in de trangus, tranga, tangus, achja in dat stukje kraakbeen voor de ingang van je oor iig. En het deed niet eens zoveel pijn!
Na 2 dagen naar een ander (goedkoper) hostel, waar een jongen uit Deventer achter de balie stond, die dezelfde opleiding deed als wat ik wil gaan doen, wel grappig. Het hostel zelf was alleen erg crappy en 's nachts werd ik nogal wakker gehouden door mijn Italiaanse roommate, die zo vreselijk enorm hard snurkte. (echt waar heb nog nooit zo'n geluid gehoord!)
Op zaterdag kwam tante Gerda mij ophalen om me een dagje uit te nemen. Maar toen ze hoorde hoe crappy het hostel was, bood ze aan dat ik daar de komende 9 dagen wel mocht blijven logeren! Nou dat aanbod sla ik natuurlijk niet af. Dus wij terug naar het hostel, spullen opgehaald en zelfs mijn geld teruggekregen.
En toen zat ik de volgende 9 dagen lekker in een normaal huis. Een 2-persoons uitklapbed, lekker tv kijken 's avonds met zijn allen, lekker eten, echt zo fijn na 3 maanden in hostels leven!
Ze hebben me ook mee genomen naar Philip Island, waar ik dus zelfs real-life penguins heb gezien. Toen we terug kwamen van Philip Island, zagen we alleen een brand in de heuvels. Toen we dichterbij kwamen bleek dat dat in Belgrave was, het plaatsje waar zij dus wonen. Familie van hun had al moeten evacueren, maar gelukkig was de brand de volgende dag al uit.
Je hoort er wel heel veel van hoor, alle bosbranden. Zoveel reclames waar ze om geld vragen voor het Rode Kruis etc, afgelopen zondag was er een Memorial Service. En dan laten ze al die foto's zien van alle gezinnen die overleden zijn, oude mensen, jonge kindjes, mensen van mijn eigen leeftijd.
Afgelopen maandag zette Gerda me weer op de trein naar Melbourne. Dat was om 12 uur. Om 4 uur werd ik door Anniek gebeld waar ik nu was, aangezien er een urgent alert voor Belgrave was uitgeroepen (dat betekent dat iedereen dan moet evacueren). Dus ik die familie gesmst, ze waren ook al geevacueerd. Het vuur zat echt heel dichtbij hun huis.
Dan worden al die bosbranden pas echt. Je ziet op tv wel dat al die mensen hun huizen verliezen, maar nu het ook bij je eigen familie kan gebeuren...

Nu zit ik dus in Melbourne, mijn vlucht naar Nieuw-Zeeland af te wachten. Vanavond 6 uur vlieg ik daarheen. Heb er echt wel zin in, heb Australie nu wel een beetje gezien eigenlijk. (naja en het feit dat ik weer lekker in een echt huis bij mijn familie zit telt natuurlijk ook wel een beetje mee)